Opat, prezbiter.
Jest wpisany do Martyrologium Rzymskiego pod datą 19 stycznia.
Należał do największych Ojców Pustyni.
Urodził się około 300 r. w Jijber (w Delcie), w ubogiej rodzinie.
Ożenił się i był poganiaczem wielbłądów wożących sodę wydobywaną z jezior w dolinach na skraju pustyni, wzdłuż zachodniej części Delty. Mając 30 lat, po śmierci rodziców i żony, udał się na pustynię. „Miał on zwyczaj opowiadać o tym, jak rozpoczął życie ascety w pewnej wiosce w Egipcie, skąd przeniósł się do innej, aby uniknąć wciągnięcia w szeregi duchowieństwa. Tu z kolei oskarżono go o spowodowanie ciąży pewnej dziewczyny. Przyznał się do winy i zaczął zarabiać na jej utrzymanie, aż ta, podczas ciężkiego porodu, wyznała, że był niewinny. Wieśniacy przeszli od obelg do natrętnej czci jego osoby. W tych okolicznościach uciekł dalej i dotarł do położonej najbardziej (w stosunku do Nitrii i Cel) w głąb pustyni Sketis około 330 r. gdzie przeżył sześćdziesiąt lat” (T.M. Gronowski, Benedyktyńscy święci).
Otrzymał diakonat, a około 340 r. kapłaństwo. Tak o tym jest napisane w apoftegmatach Abba Makarego: „Abba Makary opowiadał o sobie: Kiedy byłem młody i mieszkałem w celi w Egipcie, złapano mnie i wyświęcono, żebym był duchownym w tej wiosce. A nie chcąc przyjąć takiego urzędu, uciekłem i zamieszkałem gdzie indziej” (Apoftegmaty Ojców Pustyni, tom 1).
Był założycielem życia monastycznego w Sketis, które rozwinęło się bardzo szybko. Stał się sławnym mistrzem dla wielu uczniów, którzy zgromadzili się wokół niego. Był znany z surowości życia, ale także z wielkiej miłości wobec braci, zwłaszcza tych najsłabszych i grzesznych.
Makary utrzymywał kontakty z wielkimi Ojcami Pustyni (Antonim Wielkim, Pambo czy Ewagriuszem z Pontu). Do grona jego uczniów należeli: Sisoes, Izajasz i Mojżesz, Ajo, Pafnucy. Około 373 został wygnany przez arian, ale w dwa lata później powrócił (ten powrót czczony jest w liturgii koptyjskiej 9 marca). Przypisywano mu liczne apoftegmaty oraz dzieła. Mylono go również z drugim Makarym (z Aleksandrii). Był znany z czynienia cudów oraz wyrzucania złych duchów.
Zmarł w 390 r.
Pisali o nim Palladiusz w Opowiadania dla Lausosa (Historia Lausiaca) oraz w Historia mnichów w Egipcie (Historia monachorum in Aegypto).
„Opowiadano o abba Makarym Wielkim, że stał się, jak napisano, na ziemi jako Bóg: bo jak Bóg ochrania świat, tak abba Makary osłaniał winy ludzi, na które patrzył jakby nie widząc i słuchał o nich jakby nie słysząc” (Apoftegmaty Ojców Pustyni, tom 1).
Bibliografia:
Apoftegmaty Ojców Pustyni, tom 1: Gerontikon. Księga Starców, tłum. M. Borkowska, Źródła Monastyczne, 4, Kraków 1994
T.M. Gronowski (opr.), Benedyktyńscy święci, Kraków 2009.
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem, Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe
Opracowanie graficzne: Mikołaj Jastrzębski OSB
Jeśli chcesz otrzymywać bezpłatne powiadomienia o wszystkich tekstach, które w danym tygodniu pojawiły się na portalu modlitwajezusowa.com.pl, to zapisz się na otrzymywanie wiadomości. Jak będzie działać system powiadomień o nowych wpisach na portalu modlitwajezusowa.com.pl? Raz w tygodniu, w niedzielę o 18:00, otrzymasz wiadomość z listą najnowszych artykułów, które ukazały się na portalu modlitwajezusowa.com.pl.
