Opat.
Jest wpisany do kalendarza Konfederacji Benedyktyńskiej. Jego wspomnienie dowolne przypada 11 lutego.
Urodził się ok. 750 r.
W młodości przebywał na dworze Pepina Małego, a później Karola Wielkiego. W 774 r. brał z tym drugim udział w wyprawie do Lombardii. Tego samego roku wstąpił do klasztoru St. Seine koło Dijon. Po pięciu latach wybrano go opatem. W roku 780 założył monaster w rodzinnej Akwitanii nad potokiem Aniane. Życie mnichów w tym klasztorze było oparte na regułach św. Pachomiusza oraz św. Bazylego Wielkiego. Gdy zbytnia surowość zniechęciła część uczniów, to Benedykt wprowadził regułę benedyktyńską. Wtedy wspólnota rozrosła się w dość krótkim czasie.
Dzięki pomocy ze strony króla Akwitanii Ludwika Pobożnego, Benedykt założył lub dokonał reformy kolejnych klasztorów. Gdy tenże Ludwik został cesarzem, to wyznaczył Benedykta na swojego doradcę, zlecając mu dokonanie odnowy na terenie całego Cesarstwa. Benedykt znosił niezależność poszczególnych klasztorów. Ludwik Pobożny ufundował dla niego w pobliżu Akwizgranu opactwo w Kornelimünster. Ono miało stać się wzorcowe dla innych krajowych wspólnot, dokąd miano wysyłać mnichów, aby poznawszy Regułę i zwyczaje, przenosili je następnie do własnych klasztorów.
W latach 816-817 dokonano szeregu reform na synodach. Ogłoszono wówczas Capitulare monasticum, czyli rodzaj kompilacji opartej na Regule św. Benedykta, która odtąd miała być stosowana we wszystkich klasztorach Cesarstwa. Benedykt był przełożonym wszystkich klasztorów akwitańskich. Napisał komentarz do Reguły św. Benedykta – Concordia regularum. Zredagował także kapitularz monastyczny (Capitulare monasticum). Stał się on obowiązujący w całym Cesarstwie. Był to pierwszy autorytatywny komentarz Reguły św. Benedykta, uzupełniony nowymi postanowieniami. Podkreślono w nim znaczenie liturgii kosztem pracy. Zwiększono przepisy ascetyczne: wprowadzono ściślejszą klauzurę, surowsze posty, kontrolę wewnątrz wspólnoty i ze strony władz zwierzchnich nad klasztorami. Cesarz nakazał wprowadzić Capitulare monasticum na obszarze całego Cesarstwa. Doprowadziło to do unifikacji życia mniszego.
Reguła św. Benedykta stała się dominującą regułą w klasztorach. Reforma dokonana przez Benedykta z Aniane wywarła największy wpływ na rozwój życia zakonnego na Zachodzie po św. Benedykcie z Nursji. Dlatego św. Benedykta z Aniane nazywano drugim św. Benedyktem. Jednak jego dzieło reformatorskie upadło po jego śmierci. Przetrwały jedynie tendencje do centralizacji. Część idei przejęło opactwo w Cluny.
Zmarł 11 lutego 821 r.
Bibliografia:
H. Fros, Benedykt z Aniane, [w:] Encyklopedia katolicka, tom 2, Lublin 1976.
T.M. Gronowski (opr.), Benedyktyńscy święci, Kraków 2009.
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem, Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe
Opracowanie graficzne: Mikołaj Jastrzębski OSB
Jeśli chcesz otrzymywać bezpłatne powiadomienia o wszystkich tekstach, które w danym tygodniu pojawiły się na portalu modlitwajezusowa.com.pl, to zapisz się na otrzymywanie wiadomości. Jak będzie działać system powiadomień o nowych wpisach na portalu modlitwajezusowa.com.pl? Raz w tygodniu, w niedzielę o 18:00, otrzymasz wiadomość z listą najnowszych artykułów, które ukazały się na portalu modlitwajezusowa.com.pl.
