Mnich, papież.
Jest wpisany do kalendarza powszechnego rzymskiego. Jego wspomnienie dowolne przypada 25 maja.
Urodził się ok. 1020 r.
Został mnichem Reguły św. Benedykta w opactwie na Awentynie. Towarzyszył papieżowi Grzegorzowi VI w czasie jego wygnania w Kolonii. Po jego śmierci udał się do jednego z zreformowanych klasztorów kluniackich. W 1049 na wezwanie Leona IX wrócił do Rzymu i przyjął święcenia subdiakonatu. Została mu powierzona opieka nad bazyliką św. Pawła za Murami w Rzymie oraz otrzymał funkcję skarbnika Kościoła. W latach 1054-56 był legatem papieskim we Francji, a w 1057 r. w Niemczech. Za pontyfikatu Mikołaja II był zaangażowany w reformę Stolicy Apostolskiej, zwalczając symonię i inwestyturę. W 1059 r. został archidiakonem, czyli pierwszym ministrem Kurii Rzymskiej. W dniu pogrzebu papieża Aleksandra II w 1073 r., któremu przewodniczył, obwołany został przez lud papieżem. Kardynałowie potwierdzili ten wybór. Dopiero wtedy przyjął święcenia prezbiteratu i episkopatu.
Jest znany z dokumentu Dictatus papae, zawierający program reform Kościoła. Ogłosił go w 1074 r. Opowiedział się w nim przeciw symonii i klerogamii. Na synodzie w 1075 r. wystąpił przeciw inwestyturze duchownych. Listem apostolskim Cum apostolicae pozbawił żonatych księży prawa wykonywania funkcji kapłańskich. Zabronił nadawać godności kościelnych przez władze świeckie, wprowadzając kanoniczny wybór biskupów oraz opatów. Ekskomunikował osoby świeckie usiłujące nadawać kościelne urzędy. Miał spór z cesarzem Henrykiem IV, na którego nałożył ekskomunikę. Jego pokuta w 1077 r. sprawiła jej cofnięcie. Później ponownie obłożył go ekskomuniką, a ten pozbawił go władzy, przyczyniając się do wyznaczenia na jego miejsce antypapieża Klemensa III, przyjmując od niego koronę cesarską. Grzegorz VII musiał opuścić Rzym i osiadł w Salerno.
Tam zmarł 25 maja 1085 r.
Wpisano go do Martyrologium rzymskiego w 1583 r., a kanonizowano w 1606 r. Jego reformy przyjęły nazwę gregoriańskich.
Bibliografia:
J. Swastek, Grzegorz VII, [w:] Encyklopedia katolicka, tom 6, Lublin 1993.
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem, Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe
Opracowanie graficzne: Mikołaj Jastrzębski OSB
Jeśli chcesz otrzymywać bezpłatne powiadomienia o wszystkich tekstach, które w danym tygodniu pojawiły się na portalu modlitwajezusowa.com.pl, to zapisz się na otrzymywanie wiadomości. Jak będzie działać system powiadomień o nowych wpisach na portalu modlitwajezusowa.com.pl? Raz w tygodniu, w niedzielę o 18:00, otrzymasz wiadomość z listą najnowszych artykułów, które ukazały się na portalu modlitwajezusowa.com.pl.
