Człowiek rozumny, który bierze sobie do serca uczestnictwo i związek z tym, co boskie, nigdy nie rozkocha się w niczym, co ziemskie czy mierne, ale ma umysł skupiony na sprawach niebiańskich i wiecznych. Wie również, że to wola Boża jest zbawieniem człowieka, ponieważ jest ona dla ludzi przyczyną wszelkiego piękna i źródłem wiecznych dóbr.
— Pseudo-Antoni Wielki, Naszego w gronie świętych Ojca Antoniego Wielkiego pouczenia o zachowaniu ludzi i właściwym sposobie postępowania w stu siedemdziesięciu rozdziałach, [w:] Filokalia, tom 1.
Pseudo-Antoni Wielki w swoim traktacie sporo mówi na temat tego kim jest człowiek rozumny, jakie cechy są mu właściwe. W tym przypadku wskazuje na jedną z nich – skupienie na sprawach niebiańskich i wiecznych. Dlaczego człowiek rozumny powinien być skupiony na tym, co wieczne? By być zawsze wrażliwym na wewnętrzne działanie Ducha Świętego i być stale we wszystkich sprawach gotowym do podążenia za Nim. Wypełnienie bowiem Jego woli przez człowieka da mu zbawienie.
Taka koncentracja jest wyrazem refleksji nad tym, co spotykamy w naszym życiu na zewnątrz albo co się rozgrywa w naszym wnętrzu. Jest ona pewną ostoją człowieka czy fundamentem w zmieniających się warunkach i sytuacjach środowiskowych. Bez niej staje się on zagubiony w wirze przypadkowości. Możemy się rozpraszać w różnych kierunkach, nie widząc ostatecznie celu wszystkich podejmowanych przez nas działań.
W rozumnym życiu człowieka rozwija się z czasem umiejętność koncentrowania się na wybranych celach działania, a w konsekwencji na celu ostatecznym jego życia. Ta rozwijająca się z wiekiem umiejętność stawiania sobie celów i skupiania na nich wszystkich swoich wysiłków jest właściwą dla ludzi dojrzałych psychicznie i duchowo. Ten, kto się ciągle waha i ogląda wstecz (lub rozprasza, ma wiele rozbieżnych celów), podlega nieświadomym czy podświadomym lękom lub mechanizmom, które powodują, że skazuje się na bezowocność wysiłków w dłuższej perspektywie.
Aby więc nie doświadczać w życiu zbytniego rozproszenia, aby mieć stale przed oczami cele do zrealizowania w różnych obszarach ludzkiego życia czy w związku z pełnieniem przez człowieka rozmaitych ról społecznych, potrzebne jest takie zorganizowanie sobie czasu, przestrzeni i możliwości, aby stale podążać ku wytyczonym planom. Skupienie jest czymś, co będzie służyło temu działaniu.
Modlitwa Jezusowa stwarza możliwość uczenia się skupienia i koncentracji na jednym. To umiejętność wyciszenia myśli, uczuć, wewnętrznych napięć. To zdolność do dążenia z całą konsekwencją do tego, co zostało określone przez dojrzałe rozważanie i roztropną decyzję. To przede wszystkim skupienie na sprawach niebiańskich i wiecznych. Modlitwa Jezusowa uczy pokonywania rozproszeń i nie zbaczania z drogi zbawienia.
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem, Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe
Jeśli chcesz otrzymywać bezpłatne powiadomienia o wszystkich tekstach, które w danym tygodniu pojawiły się na portalu modlitwajezusowa.com.pl, to zapisz się na otrzymywanie wiadomości. Jak będzie działać system powiadomień o nowych wpisach na portalu modlitwajezusowa.com.pl? Raz w tygodniu, w niedzielę o 18:00, otrzymasz wiadomość z listą najnowszych artykułów, które ukazały się na portalu modlitwajezusowa.com.pl.
