Adwent to czas przygotowania na święta Narodzenia Pańskiego, ale także na Paruzję. To drugie będzie powtórnym przyjściem Syna Bożego w chwale na końcu czasów. Z obu tych względów Adwent jest okresem oczekiwania. Ono ma być radosne, ale przede wszystkim czujne. Nie wiemy kiedy Chrystus powtórnie przyjdzie. On sam w ten sposób o tym mówił:
Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie! (Mk 13,34-37).
To chrystusowe wołanie ma być aktualne nie tylko w Adwencie, ale przez całe nasze życie. To postawa chrześcijańska. Dotyczy każdego. Chrystus wskazuje, że mówi wszystkim. Dlatego czujność obowiązuje każdego z osobna. Do każdego Bóg przyjdzie w chwili niedającej się przewidzieć.
W starożytności właściciel domu, gdy udawał się w podróż, to nie zabierał ze sobą od niego kluczy. Posiadał je odźwierny. Drzwi bowiem zamykało się tylko od wewnątrz. Zatem Pan, gdy wróci, nie będzie czekał, aż mu ktoś otworzy. Jemu będzie trzeba otworzyć drzwi natychmiast, o każdej porze dnia i nocy. Rola odźwiernego była zatem szczególnie ważna, ponieważ przechowywał on klucze właściciela domu. Nie tylko miał otwierać drzwi, ale także mógł wypraszać nieproszonych gości. Jednak z wielkim prestiżem odźwiernego łączyła się też wielka odpowiedzialność. Zatem, aby zadanie to mogło zostać wypełnione właściwie, to jedynym wyjściem było bycie gotowym na powrót Pana.
Możemy powiedzieć, że czujność jest rodzajem przykazania Pana. Zachowanie czuwania, to zachowanie polecenia Pana. Moment Paruzji jest wielką tajemnicą Boga. Nie wiemy kiedy to nastąpi. Nie znamy też godziny swojej śmierci, która również będzie momentem spotkania z Panem. Święty Bazyli Wielki powiedział, że „aby zostać świętym, powinieneś być czujny we wszystkich swych działaniach i poruszeniach, byś nigdy nie uległ ospałości”.
Jeśli celem naszego życia jest życie wieczne, które jest równoznaczne ze stanem świętości, to nie będzie nas męczyło czuwanie ani nie będziemy zniechęceni innymi praktykami pobożnymi czy ascetycznymi. Aby dojść de celu, potrzebne jest robienie wszystkiego, co go pozwoli osiągnąć. W tej drodze nie można się rozpraszać, ale należy czuwać, aby dojść do celu.
Teodor z Edessy wskazuje, że „nakazano nam zawsze czuwać podczas psalmodii, modlitw i lektur, w szczególności jednak podczas świąt”. Niech zatem Adwent będzie dla nas okazją do głębszego uświadomienia sobie znaczenia czuwania w życiu chrześcijańskim.
Cytaty z Ojców filokalicznych pochodzą z dzieła Filokalia, tom 1. Więcej o projekcie wydania Filokalii znajdziesz na stronie filokalia.pl
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem, Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe
Opracowanie graficzne: Mikołaj Jastrzębski OSB
Jeśli chcesz otrzymywać bezpłatne powiadomienia o wszystkich tekstach, które w danym tygodniu pojawiły się na portalu modlitwajezusowa.com.pl, to zapisz się na otrzymywanie wiadomości. Jak będzie działać system powiadomień o nowych wpisach na portalu modlitwajezusowa.com.pl? Raz w tygodniu, w niedzielę o 18:00, otrzymasz wiadomość z listą najnowszych artykułów, które ukazały się na portalu modlitwajezusowa.com.pl.
