Jeśli z pełnym zaangażowaniem i wszelkim sposobem działamy, aby uniknąć obumierania ciała, o wiele bardziej powinniśmy starać się unikać obumierania duszy, ponieważ człowiekowi, który chce dostąpić zbawienia, nie zawadza nic, oprócz niedbałości i obojętności wobec duszy.
— Pseudo-Antoni Wielki, Naszego w gronie świętych Ojca Antoniego Wielkiego pouczenia o zachowaniu ludzi i właściwym sposobie postępowania w stu siedemdziesięciu rozdziałach, [w:] Filokalia, tom 1.
Antropologia chrześcijańska charakteryzuje się tym, że wskazuje na wartość każdej sfery ludzkiego życia. Cechuje ją zrównoważone podejście do człowieka. Zawiera troskę o to, co jest właściwe istocie ludzkiej. A co jest właściwe? To, że jest istotą cielesno-psychiczno-duchową. W związku z tym nie należy pomijać ani przeceniać żadnej z wymienionych sfer.
Pseudo-Antoni Wielki jest o tym przekonany i dlatego zauważa, że „jeśli z pełnym zaangażowaniem i wszelkim sposobem działamy, aby uniknąć obumierania ciała, o wiele bardziej powinniśmy starać się unikać obumierania duszy”. Zatem troska o ciało ma być identyczna z troską o duszę. Dzisiaj może być tendencja do tego, żeby za bardzo skupiać uwagę i wysiłki w stronę ciała. Nie tylko to dotyczy dbałości o dobry wygląd fizyczny, ale o całą rzeczywistość materialną (np. praca, pieniądze, własność, zdrowie itp.). Nie jest to podejście zrównoważone i może raczej szkodzić niż pomagać człowiekowi w jego rozwoju osobowym.
Dla osoby wierzącej nic nie może być przeszkodą w dążeniu do zjednoczenia z Bogiem, czyli do zbawienia. Niedbałość i obojętność, o których mówi Pseudo-Antoni jest tym, co najbardziej przeszkadza na tej drodze. Może to wynikać z tego, że jeśli nadmierną troską otoczymy sprawy materialne czy nasze zdrowie, to później już nie mamy siły na to, aby zająć się naszą duszą, duchem, rozwojem duchowym i życiem religijnym… Gdy większość naszej energii idzie na sprawy tego świata, to na sprawy Boże zostaje niewiele czasu i naszego zaangażowania, ponieważ brakuje nam już chęci i sił (i to zarówno fizycznych, jak i psychicznych).
Potrzebne zatem jest zrównoważone podejście, aby w niczym nie przesadzić. Wypalamy się, kiedy równowaga w naszym życiu zostaje zaburzona i jedna ze sfer lub jedno zajęcie zaczyna dominować kosztem wszystkich innych. To prosta droga to wyczerpania, zniechęcenia, braku zaangażowania. Żyjąc w taki sposób, możemy mieć wrażenie, że ciągle za czymś gonimy i dalej jest do tego daleko, bo niewiele się posuwamy naprzód. Mamy określoną ilość energii i sił, więc warto, abyśmy z nich właściwie korzystali.
Modlitwa Jezusowa daje nam sposobność, aby zauważyć wzajemną zależność między ciałem i duszą. Dzięki jej praktykowaniu widzimy to, co jest istotne w obu tych sferach naszego życia. Modlitwa Jezusowa zmusza nas niejako do tego, żeby nie być obojętnym wobec potrzeb ciała i duszy. Niedbałość w jej praktykowaniu odbije się echem w jednej, jak i w drugiej sferze ludzkiego życia. Troska o właściwą praktykę, regularną, systematyczną pozwoli w określonej perspektywie czasu dostrzec owoce na poziomie ciała oraz duszy, a przede wszystkim do ich wzajemnej zależności.
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem, Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe
Jeśli chcesz otrzymywać bezpłatne powiadomienia o wszystkich tekstach, które w danym tygodniu pojawiły się na portalu modlitwajezusowa.com.pl, to zapisz się na otrzymywanie wiadomości. Jak będzie działać system powiadomień o nowych wpisach na portalu modlitwajezusowa.com.pl? Raz w tygodniu, w niedzielę o 18:00, otrzymasz wiadomość z listą najnowszych artykułów, które ukazały się na portalu modlitwajezusowa.com.pl.
