Posiadanie duszy jako jedyne jest niewzruszone i wolne od przemocy. A jest to sposób postępowania cnotliwy i podobający się Bogu oraz poznanie i spełnianie dobrych uczynków. Natomiast bogactwo to ślepy przewodnik i bezrozumny doradca; zabija swoją pozbawioną postrzegania duszę ten, kto skorzystał z bogactwa źle i rozpustnie.
— Pseudo-Antoni Wielki, Naszego w gronie świętych Ojca Antoniego Wielkiego pouczenia o zachowaniu ludzi i właściwym sposobie postępowania w stu siedemdziesięciu rozdziałach, [w:] Filokalia, tom 1.
Ojcowie Pustyni uczą:
Powiedział abba Pambo: „Jeśli masz serce, możesz być zbawiony” (Fragment publikacji Apoftegmaty Ojców Pustyni, tom 1).
Zamiast serca możemy tu wstawić duszę. Sens wyjdzie podobny: Jeśli masz duszę, możesz być zbawiony. Do tego zmierza Pseudo-Antoni Wielki, mówiąc, że posiadanie duszy jest sposobem postępowania cnotliwym i podobającym się Bogu. W konsekwencji prowadzi to do zbawienia. To ma być naszym celem.
Tym, co przeszkadza w jego osiągnięciu, zdaniem Pseudo-Antoniego, jest bogactwo. Nazywa je ślepym przewodnikiem i bezrozumnym doradcą. Przewodnikiem może być tylko ten, kto zna drogę i widzi ją. Można mu zaufać, ponieważ dostrzega wszystko na drodze i doprowadzi do celu. Dobry doradca z kolei korzysta z rozumu, aby mógł podejmować właściwe decyzję i wskazywać, jakiego dokonać wyboru.
Pan Jezus powiedział, że błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie (Mt 5,3). Zwraca nam więc uwagę na aspekt duchowy w ostatecznym celu ludzkiego życia. Bogactwo zaślepia i Pseudo-Antoni używa bardzo mocnego sformułowania, że ten, kto używa bogactwa w sposób zły i rozpustny zabija duszę. Możemy powiedzieć też inaczej, że zabija serce…
Modlitwa Jezusowa jest modlitwą ubóstwa. To pozostawanie na czymś małym. To wołanie w prostych słowach, takich niewyszukanych, nie spektakularnych. To zdanie się na ubóstwo jednego zdania. To modlitwa, która uczy nas ubóstwa w duchu. Przed Bogiem bowiem w żaden sposób nie możemy czuć się bogaci i to, co posiadamy nie ma żadnego znaczenia. To, co człowiek ma, to owo wołanie, proste, spokojne, ciche, nienarzucające się, pokorne.
Modlitwa Jezusowa uczy nas poprzestawania na czymś małym, prostym, jednym. Nie szuka wyrafinowanych sposobów dojścia do Boga czy uatrakcyjnienia spotkania z Nim. To świadomość, że przed Nim naprawdę jesteśmy ubogimi i modlitwa ma to ubóstwo wyrażać i uczyć nas, aby nasze serce, jak i nasze życie było ubogie, a jeśli posiadamy jakieś bogactwa, to należy z nich korzystać w sposób rozumny, dobry i pokorny.
Tak, jak posiadanie duszy jest, według Pseudo-Antoniego Wielkiego, niewzruszone i wolne od przemocy, tak samo jest z modlitwą Jezusową. Ona nie polega na wymuszaniu czegokolwiek. Aby mogła być autentyczna, musi być pokorna. Jest stałą praktyką lub ma prowadzić do stałej praktyki: do niezmiennego wołania do Boga, pamięci o Nim i błagania Go, ponieważ to w Nim jest zbawienie, to w Nim jest wolność i to w Nim jest prawdziwe bogactwo.
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem, Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe
Jeśli chcesz otrzymywać bezpłatne powiadomienia o wszystkich tekstach, które w danym tygodniu pojawiły się na portalu modlitwajezusowa.com.pl, to zapisz się na otrzymywanie wiadomości. Jak będzie działać system powiadomień o nowych wpisach na portalu modlitwajezusowa.com.pl? Raz w tygodniu, w niedzielę o 18:00, otrzymasz wiadomość z listą najnowszych artykułów, które ukazały się na portalu modlitwajezusowa.com.pl.
