Ćwiczenie się w najpiękniejszym życiu oraz dbałość o duszę sprawiają, że mężowie stają się dobrzy i mili Bogu, ponieważ ten, kto poszukuje Boga, znajduje Go i we wszystkim zwycięża pożądanie, o ile nie ustaje w modlitwie. Taki człowiek nie boi się demonów.
— Pseudo-Antoni Wielki, Naszego w gronie świętych Ojca Antoniego Wielkiego pouczenia o zachowaniu ludzi i właściwym sposobie postępowania w stu siedemdziesięciu rozdziałach, [w:] Filokalia, tom 1.
Kto znajduje Boga? Ten, kto Go szuka. Tak uczy Pseudo-Antoni Wielki. Już św. Benedykt uznał umiejętność prawdziwego szukania Boga za pierwsze kryterium rozeznawania powołania kandydatów do klasztoru. Jest to istotne, ponieważ ukazuje zdolność do nawrócenia, wewnętrznej przemiany, rozwoju duchowego. W przeciwnym wypadku można domniemywać, że ktoś osiągnął już pewien stopień życia duchowego i nie musi szukać Boga, bo ma wystarczającą wiedzę na Jego temat.
Taka postawa jest jednak całkowicie fałszywa. Sprzeciwia się rozwojowi duchowemu, dążeniu do nawrócenia. Zadaniem mnicha jest szukanie Boga. Celem życia monastycznego jest szukanie Boga. Wszystkie czynności mnicha, różne działalności, które podejmuje, nawet apostolstwo, mogą mieć ukierunkowanie tylko duchowe. O mnichu mówi się, że jest tym, który szuka Boga.
Jednak nie tylko mnich ma szukać Boga. Każdy chrześcijanin jest do tego wezwany. Natomiast mnich uczynił z tego styl życia. Aby można było coraz bardziej rozwijać się duchowo, postępować w dobrych uczynkach i cnotach, potrzeba jest otwarcia się na Boga, który pozostaje dla człowieka nieogarniony i niepojęty. Dlatego Pseudo-Antoni uważa, że ćwiczenie się w najpiękniejszym życiu oraz dbałość o duszę sprawiają, że mężowie stają się dobrzy i mili Bogu.
Powodem szukania Boga, jest pozbycie się swojego sposobu myślenia o Bogu i wielu dróg, które mogą przysłonić Jego działanie. Chodzi więc o pozbycie się pewnych dróg, pośrednich ścieżek, które mogą przeszkadzać szukaniu Boga, a szukać takich, które są ukierunkowane bardziej bezpośrednio ku Niemu. Proces uwalania się od tych różnych środków pośrednich jest długi, bolesny i wymaga modlitwy.
Taką modlitwą może być modlitwa Jezusowa. Ona polega na uwalnianiu się od naszych myśli, aby one nie przysłaniały nam samej obecności Boga. Im człowiek bardziej poddaje się myśleniu światowemu, sprawom doczesnym, własnym namiętnościom, to tym bardziej trudno jest o pozytywną zmianę. Dlatego Pseudo-Antoni mówi o ćwiczeniu się w dbałości o duszę i stałej modlitwie. Ona musi być stała, a nie jednorazowa czy przypadkowa.
Jeżeli nie ustajemy w modlitwie, to, zdaniem Pseudo-Antoniego, zwyciężamy we wszystkim nasze pożądania. Wynika to z tego, że modlitwa właściwie nas ukierunkowuje, pozwala zwrócić się w stronę samego Boga, bez różnych środków pośrednich. W konsekwencji prowadzi to do znajdowania Jego. Wtedy nawet demony nie staną się straszne i człowiek nie będzie się ich obawiał, ponieważ obecność Boga będzie dla niego wystarczająca.
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem, Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe
Jeśli chcesz otrzymywać bezpłatne powiadomienia o wszystkich tekstach, które w danym tygodniu pojawiły się na portalu modlitwajezusowa.com.pl, to zapisz się na otrzymywanie wiadomości. Jak będzie działać system powiadomień o nowych wpisach na portalu modlitwajezusowa.com.pl? Raz w tygodniu, w niedzielę o 18:00, otrzymasz wiadomość z listą najnowszych artykułów, które ukazały się na portalu modlitwajezusowa.com.pl.
