Zmagający się w zawodach olimpijskich nie są wieńczeni za pierwsze, drugie czy trzecie zwycięstwo, lecz dopiero wtedy, gdy zwyciężą wszystkich, którzy się z nimi zmagają. Tak zatem każdy, kto chce zostać uwieńczony przez Boga, powinien ćwiczyć swoją duszę we wstrzemięźliwości, i to nie tylko w stosunku do spraw ciała, lecz w odniesieniu do zysków, rabunków, zawiści oraz wobec jedzenia, próżnej chwały, złorzeczeń, śmierci i tym podobnych.
— Pseudo-Antoni Wielki, Naszego w gronie świętych Ojca Antoniego Wielkiego pouczenia o zachowaniu ludzi i właściwym sposobie postępowania w stu siedemdziesięciu rozdziałach, [w:] Filokalia, tom 1.
Znamy powiedzenie: Nie chwal dnia przed zachodem słońca. Możemy je odnieść do ludzkiego życia i powiedzieć, żeby nie chwalić kogoś za jego życia, dopóki ono się nie zakończy. Nikt zaś nie wie kiedy to nastąpi, stąd pewne napięcie, oczekiwanie, niepewność.
Pseudo-Antoni Wielki mówiąc o życiu ludzkim i nagrodzie, którą otrzyma się od Boga, stosuje porównanie do zawodów sportowych. Wskazuje, że trzeba pokonać wszystkich, aby tę nagrodę – królestwo niebieskie – otrzymać. Nie wystarczy kilka zwycięstw. Interesujące jest to porównanie życia do sportu, do walki, do zmagania się. Już Hiob mówił o życiu: Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka (Hi 7,1)?
Święty Paweł również w swoich listach używa podobnego porównania: Czyż nie wiecie, że gdy zawodnicy biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, lecz jeden tylko otrzymuje nagrodę? Przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali (1 Kor 9,24). Życie zatem przedstawia jako bieg, bieg po nagrodę. Bieg zaś jest wysiłkiem i to niemałym, wymagającym, wyczerpującym.
Ważne są także następne słowa św. Pawła: Każdy, który staje do zapasów, wszystkiego sobie odmawia; oni, aby zdobyć przemijającą nagrodę, my zaś nieprzemijającą (1 Kor 9,25). Można uczyć się od sportowców odmawiania sobie wielu rzeczy, czyli wstrzemięźliwości, ale także pokonywania trudności, wytrzymałości, niezłomności czy systematyczności. Jeżeli zaś oni podejmują różne wyrzeczenia, aby zdobyć nagrodę przemijającą, to co dopiero powinno się podjąć za działania, aby otrzymać nagrodę, która nie przeminie…?
Na modlitwę Jezusową można spojrzeć z punktu widzenia jakiegoś „treningu”. Podejmujemy modlitwę przez określony czas. Czynimy to każdego dnia albo nawet kilka razy dziennie lub w innym wymiarze. Jest zatem pewna powtarzalność, która musi być związana z wytrwałością, z jakimś wysiłkiem, zmaganiem się. Nie chce mi się, ale staję do modlitwy. Jestem zmęczony, ale kiedy przychodzi pora, to modlę się. W taki sposób wyrabiamy charakter, zmagamy się ze sobą i w pewnym sensie „biegniemy” po nagrodę, ponieważ dostrzegamy sens tej praktyki.
Modlitwa Jezusowa może uczyć nas pokonywania trudności, wstrzemięźliwości, zmagania się. To ciągłe stawanie pomimo różnych przeciwności. Czy jest coś ważniejszego od tego, co może nam dać ta praktyka? Czy jakaś inna nagroda jest atrakcyjniejsza? Czy zmęczenie lub coś innego może być przeszkodą? Co to znaczy, że mi się nie chce? Co to znaczy, że jestem zmęczony? Jeśli Bóg na nas czeka, to co może być przeszkodą, aby wyjść naprzeciw Niemu, czy wręcz biec do Niego? A biegniemy już nie po to, by zdobyć nagrodę, ale by mieć Jego samego.
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem, Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe
Jeśli chcesz otrzymywać bezpłatne powiadomienia o wszystkich tekstach, które w danym tygodniu pojawiły się na portalu modlitwajezusowa.com.pl, to zapisz się na otrzymywanie wiadomości. Jak będzie działać system powiadomień o nowych wpisach na portalu modlitwajezusowa.com.pl? Raz w tygodniu, w niedzielę o 18:00, otrzymasz wiadomość z listą najnowszych artykułów, które ukazały się na portalu modlitwajezusowa.com.pl.
