Dusza cierpi wraz z ciałem, ale ciało nie cierpi razem z duszą. Tak oto, gdy ciało jest ranione, dusza cierpi wraz z nim, a gdy ciało jest silne i zdrowe, wraz z nim radują się namiętności duszy. Gdy jednak dusza rozważa, to ciało już tego nie robi i zostaje pozostawione samemu sobie. Albowiem rozważanie jest namiętnością duszy, tak jak: brak poznania, pycha, niewiara, zachłanność, nienawiść, zawiść, gniew, zaniechanie, próżność, duma, niezgoda i postrzeganie dobra. Wszystkie one realizują się bowiem poprzez duszę.
— Pseudo-Antoni Wielki, Naszego w gronie świętych Ojca Antoniego Wielkiego pouczenia o zachowaniu ludzi i właściwym sposobie postępowania w stu siedemdziesięciu rozdziałach, [w:] Filokalia, tom 1.
Pseudo-Antoni Wielki pisze o wzajemnych relacjach między duszą a ciałem. Na początku trzeba zauważyć, że w przypadku ciała nie jest mowa o fizycznym ciele. Byłoby bowiem trudne do zrozumienia o co autorowi tekstu chodzi. Mówiąc o ciele, wydaje się, że chodzi mu o coś, co jest wrogie duszy, a więc o to, co zagraża życiu duchowemu, czyli w konsekwencji jest skierowane przeciwko Bogu.
Warto przypomnieć, że dzieło Pseudo-Antoniego jest nieznanego autora. Z pewnością jednak znał on teksty filozofów stoickich czy neoplatoników. Poza nielicznymi wyjątkami, brak jest bezpośrednich odniesień do teologii chrześcijańskiej. Możemy jednak znaleźć podobieństwa niektórych zwrotów z tekstami Pisma Świętego. Dzieło jednak nie jest typowo teologiczne. Kładzie nacisk na życie rozumne, praktykowanie cnót czy kwestie dotyczące duszy i ciała.
Właśnie ten ostatni temat jest przedmiotem obecnego rozdziału. Pseudo-Antoniemu zależy na dobru duszy, a więc na życiu człowieka. Stara się podawać różne wskazówki, które pomogą w osiągnięciu tego, co będzie sprzyjało odpowiedniemu kształtowaniu duszy. Kluczem jest zobaczenie, że ciało oddziałuje na duszę. Mówiąc o ciele, mamy na myśli to, co jest wrogie Bogu.
Pseudo-Antoni wylicza to, co realizuje się poprzez duszę: brak poznania, pycha, niewiara, zachłanność, nienawiść, zawiść, gniew, zaniechanie, próżność, duma, niezgoda i postrzeganie dobra. Te wszystkie elementy ludzkiego życia wpływają na sferę duchową. Aby zapobiec złemu wpływowi na duszę potrzeba czujności, ćwiczenia się w dobrym i decyzji, aby swoje życie oprzeć na wyborach, które będą prowadziły do Boga.
Modlitwa Jezusowa to wybór tego, co duchowe w życiu człowieka, to wybór samego Boga. To podjęcie decyzji, że chcę dążyć do przemiany wewnętrznej, przemiany serca, przemiany duszy. Modlitwa Jezusowa to zarazem odwrót od tego, co wrogie Bogu, czyli od grzechu. To on najbardziej nas oddala od Boga i zniewala duszę, a tym samym człowieka. Każdy chce być wolny, ale nie każdy zdaje sobie sprawę, że najbardziej zniewalający jest grzech. Modlitwa Jezusowa to skuteczny środek na przezwyciężenie grzechu, ponieważ człowiek nie walczy sam, ale z Jezusem. To On daje łaskę pokonania grzechu, pokonania zła w życiu człowieka. Bez Niego nie osiągnie się zwycięstwa.
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem, Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe
Jeśli chcesz otrzymywać bezpłatne powiadomienia o wszystkich tekstach, które w danym tygodniu pojawiły się na portalu modlitwajezusowa.com.pl, to zapisz się na otrzymywanie wiadomości. Jak będzie działać system powiadomień o nowych wpisach na portalu modlitwajezusowa.com.pl? Raz w tygodniu, w niedzielę o 18:00, otrzymasz wiadomość z listą najnowszych artykułów, które ukazały się na portalu modlitwajezusowa.com.pl.
