Ci, którzy znają Boga, pełni są wszelkiej dobrej życzliwości, pożądają tego, co niebiańskie, i gardzą tym, co doczesne. Jednak wielu nie lubi takich ludzi ani też oni nie lubią wielu46. Z tego powodu nie tylko są znienawidzeni, ale są także wyśmiewani pośród wielu. Oni jednak znoszą całe to wzięte z niedostatków cierpienie, wiedząc, że to, co wielu wydaje się złe, dla nich jest dobre. Ten bowiem, kto orientując się w sprawach niebiańskich, wierzy w Boga, wie, że wszystko powstało za sprawą Jego woli. Ten zaś, kto się w sprawach niebiańskich nie orientuje, nie wierzy nigdy, że świat jest dziełem Bożym i że powstał dla ludzkiego zbawienia.
— Pseudo-Antoni Wielki, Naszego w gronie świętych Ojca Antoniego Wielkiego pouczenia o zachowaniu ludzi i właściwym sposobie postępowania w stu siedemdziesięciu rozdziałach, [w:] Filokalia, tom 1.
Można powiedzieć, że znajomość Boga wiąże się z miłością, jest jej nieodłącznym elementem. Miłość jest pełna wszelkiej dobrej życzliwości, jest dobra i jest dobrem. Dobro zaś ukierunkowane jest na to, co niebiańskie, czyli na rzeczywistość wieczną, która nie przemija. Prawdziwa miłość jest wieczna, stała, niezmienna, trwała. Dlatego ten, w którym taka miłość jest, jak mówi Pseudo-Antoni Wielki, gardzi tym, co doczesne, ponieważ widzi prawdziwe dobro i nie chce kierować się ku czemuś, co jest nietrwałe i przemijające.
Osoby znające Boga potrafią rozeznawać to, co pochodzi od Boga. Można uważać się za uczonego w Piśmie Świętym, a mimo to nie znać Boga. Pan Jezus mówiąc do faryzeuszów, zaznaczył: «Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: “Deszcz idzie”. I tak bywa. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: „Będzie upał”. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże obecnego czasu nie rozpoznajecie? (Łk 12,54-56). Pseudo-Antoni mówi o kimś, kto orientuje się w sprawach niebieskich. Oznacza to osobę, która potrafi rozeznawać, dokonywać właściwej oceny, rozpoznawać poruszenia i dzieła Boże. Taki człowiek jest pełen wiary, ale i realnej oceny rzeczywistości.
Osoba zaś, która nie posiada daru rozeznawania jest opisana przez św. Pawła: Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty – wiekuista Jego potęga oraz bóstwo – stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się wymówić od winy. Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce. Podając się za mądrych stali się głupimi (Rz 1,20-22).
Modlitwa Jezusowa to pragnienie tego, co jest niebiańskie, czyli wieczne, trwałe i niezmienne. To zanurzenie w Bogu, który jest miłością, dobrocią, miłosierdziem. Tylko miłość może pociągać, przemieniać, zbawiać. Modlitwa Jezusowa uczy tego, żeby nie kierować się ku temu, co chwilowe, przemijające, ale na to, co trwa. To zawierzenie się Bogu, który daje miłosierdzie i przyciąga. Praktyka modlitwy Jezusowej uczy nas wiernego trwania, pomimo różnych przeciwności, uczy stałości i niezmiennej dyspozycji do świadczenia dobra i życzliwości.
Brunon Koniecko OSB – benedyktyn tyniecki. Do opactwa wstąpił w 2010 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 2018 r. Jest absolwentem administracji oraz teologii. W opactwie tynieckim był m.in. przeorem, podprzeorem i wychowawcą. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem, Droga Filokalii. 50-dniowe ćwiczenie duchowe
Jeśli chcesz otrzymywać bezpłatne powiadomienia o wszystkich tekstach, które w danym tygodniu pojawiły się na portalu modlitwajezusowa.com.pl, to zapisz się na otrzymywanie wiadomości. Jak będzie działać system powiadomień o nowych wpisach na portalu modlitwajezusowa.com.pl? Raz w tygodniu, w niedzielę o 18:00, otrzymasz wiadomość z listą najnowszych artykułów, które ukazały się na portalu modlitwajezusowa.com.pl.
